طبق اصل ۲۹ قانون اساسی ایران، برخورداری از تامین اجتماعی حقی همگانی است، با این وجود رانندگان تاکسی‌های اینترنتی در این حق ابتدایی نادیده گرفته شده‌اند. هرچند که در زمینه بیمه آنها صحبت‌هایی شده است و متولیان امر در این باره نیز اظهار نظرهایی کرده‌اند، اما تا به امروز گام موثری در این زمینه برداشته نشده است.

محدود کردن فعالیت رانندگان به شهر محل صدور پلاک خودرو، الزام تطابق راننده و مالک وسیله نقلیه و ... مواردی بوده که اگرچه پیشنهاداتی در راستای تامین امنیت بیشتر برای مسافران هستند، اما به نظر می‎رسد در این خصوص چرایی مهم فعالیت افراد با خودروهای قسطی یا پلاک شهرستان نادیده گرفته شده است که به مواردی مانند نرخ بیکاری، مشکلا معیشتی و نبود فرصت‌های شغلی مناسب باز می‎گردد.