به گزارش دنیای معدن و به نقل از پایگاه خبری بازار اصناف آنلاین، گروه ریوتینتو یک شرکت چندملیتی بریتانیایی-استرالیایی است که پس از BHP دومین شرکت بزرگ جهان در زمینه فلزات و معدن‌‌‌کاری محسوب میشود.
در رتبه‌‌‌بندی جهانی فوربز در سال ۲۰۲۴، این شرکت با آمار فروش ۵۴میلیارد دلاری، سود ۱۰.۱میلیارد دلاری کسب کرده، در حالی که ارزش داراییهای آن ۱۰۳.۵میلیارد دلار و ارزش بازاری آن ۱۱۹.۲میلیارد دلار است؛ مواردی که این شرکت را به صدودهمین شرکت بزرگ جهان تبدیل کرده است.
شرکت گلنکور نیز یک شرکت چندملیتی سوئیسی در زمینه تجارت کالا و معدن است و بزرگ‌ترین تاجر مواد اولیه در جهان شمرده میشود. در رتبه‌‌‌بندی جهانی فوربز در سال ۲۰۲۴، این شرکت نیز با آمار فروش ۲۱۸میلیارد دلاری از سود ۴.۳میلیارد دلاری برخوردار است.
ارزش داراییهای این شرکت به ۱۲۳.۹میلیارد دلار و ارزش بازاری آن هم به ۷۶.۹میلیارد دلار می‌‌‌رسد؛ اعدادی که سبب شده است گلنکور بهعنوان صدوپانزدهمین شرکت بزرگ جهان رتبه‌‌‌بندی شود.
با توجه به این شرایط، شرکت ادغام‌‌‌شده می‌‌‌تواند رقیب گروه «مالکیت بریکن هیل» یا همان BHP معروف باشد. شرکت مالکیت بریکن هیل، تا سال ۲۰۲۴، بزرگ‌ترین شرکت معدن جهان از نظر ارزش بازار و سومین شرکت بزرگ جهان از نظر درآمد بوده است.
این شرکت در زمینه معدن‌‌‌کاری و فروش سنگ‌آهن، مس و زغال‌سنگ تخصص دارد. ادغام ریوتینتو و گلنکور می‌‌‌تواند بی‌‌‌اچ‌‌‌پی را که ارزش آن ۱۲۵میلیارد دلار است پشت سر بگذارد.
اگر این ادغام صورت گیرد، بزرگ‌ترین معامله تاریخ معدن خواهد شد.
مذاکرات گروه ریوتینتو و شرکت گلنکور که تا اواخر سال ۲۰۲۴ انجام شد، در حال حاضر در هاله‌‌‌ای از ابهام و سکوت خبری پیش می‌رود. یکی از محور‌های اصلی این ادغام، تصاحب و کنترل بیشتر بر بازار مس است؛ زیرا مس بهعنوان یکی از فلزات کلیدی در انتقال جهانی انرژی و به‌ویژه در انرژی‌‌‌های تجدیدپذیر و الکتریکی‌‌‌شدن حمل‌ونقل، نقش مهمی دارد.
استفاده از مس در ساخت باتری‌‌‌های خودروهای الکتریکی، خطوط انتقال برق و دیگر تکنولوژی‌‌‌های مرتبط با انرژی پاک، تقاضا برای این فلز را افزایش داده است.
تولید مس «ریوتینتو، گلنکور» می‌‌‌تواند با بی‌‌‌اچ‌‌‌پی رقابت کند. پیش‌بینی تولید یک‌میلیون تنی گلنکور در کنار هدف تولید ۷۲۰هزار تن ریوتینتو در سال ۲۰۲۴ این شرکت مشترک را به بازیگر اصلی این صنعت تبدیل خواهد کرد.
با نگاه به تاریخچه ادغام‌‌‌ها در این صنعت، می‌‌‌توان پی برد که چنین تجربیاتی لزوما موفقیت‌‌‌آمیز نبوده‌‌‌اند. در سال ۲۰۱۴، گلنکور تحت مدیریت ایوان گلاسنبرگ، مدیرعامل پیشین خود، دوسال پس از خرید اکس‌‌‌تراتا به مبلغ ۹۰میلیارد دلار برای افزودن پرتفوی معدنی گسترده به کسب‌وکار معاملاتی درخشان آن زمان، نخستین تلاش خود را برای ادغام با ریوتینتو انجام داد.
این پیشنهاد به‌‌‌سرعت رد شد. البته توافق گلنکور-اکس‌‌‌تراتا بیشتر از یک ادغام برابر، شبیه یک تصاحب خصمانه بود.
گلنکور به عنوان یک شرکت بزرگ‌تر و با قدرت مالی بیشتر، تلاش کرد با پیشنهادهای خود، سهامداران اکس‌‌‌تراتا را ترغیب به پذیرش خرید کند.
ریوتینتو نیز سابقه خوبی در زمینه ادغام و تملک ندارد. در سال ۲۰۰۷، این شرکت آلکان را به مبلغ ۳۸میلیارد دلار خرید و برای شکست دادن سایر خریداران، ۶۵درصد بیشتر از ارزش واقعی آن پرداخت کرد.
در سال‌های بعد، با تغییر چرخه، زیان‌‌‌های ناشی از آلکان به مبلغ وحشتناک ۲۵میلیارد دلار رسید. یک ادغام دیگر که به‌‌‌سرعت ناکام ماند، در سال ۲۰۰۸ بود که بی‌‌‌اچ‌‌‌پی بیلیتون تلاش کرد ریوتینتو را تصاحب کند.
نهادهای نظارتی چند کشور با این معامله مخالفت کردند و بی‌‌‌اچ‌‌‌پی سرانجام با آغاز بحران مالی بزرگ از این معامله ۱۱۶میلیارد دلاری کناره‌‌‌گیری کرد.
ادغام این دو شرکت بزرگ معدنی می‌‌‌تواند به توسعه اقتصادی و بهبود رقابت‌‌‌پذیری بخش معدن کمک کند، اما اگر به‌درستی مدیریت نشود، خطرات اقتصادی، اجتماعی و زیست‌‌‌محیطی به دنبال خواهد داشت.
منتقدان می‌‌‌گویند نهادهای نظارتی باید نقش فعالی در کنترل اثرات منفی و تقویت اثرات مثبت این ادغام ایفا کنند.
